7b. Een familieverhaal
Doelstellingen van de serie Karakter en Beverburchten
Meer weten over de doelstellingen van deze serie? Klik dan hier:
Toon text
‘Stilte staat tegenover zelfzucht en gebed tegenover grootspraak.’ Dat is een heel korte samenvatting van wijze woorden die ik las bij Abraham Heschel, een joodse filosoof, en die alles te maken hebben met karaktervorming, het onderwerp van deze blogserie.
Karaktervorming gebeurt daar waar jij je laat veranderen aan het leven. Deze verandering ontstaat waar jij je verhoudt tot ‘het anders’ in jezelf, in de ander en het andere. Tot dat wat we snappen, kunnen we ons gemakkelijk verhouden. In het leven komen we echter voortdurend zaken tegen in onszelf, in de ander en in het andere die we helemaal niet goed snappen. De neiging die dan automatisch ontstaat, is om in afweer te stappen, een oordeel te vellen of onze ogen te sluiten. En juist wanneer we dat niet doen en ons verhouden tot ‘het anders’ waarmee we geconfronteerd worden, ontstaat karaktervorming.
De stilte schept ruimte voor de confrontatie met het andere. In de stilte stopt de gerichtheid op alleen onszelf. In de stilte komt de grootspraak tot zwijgen. In de stilte vallen het (ant)woord en het weten weg. Dan kunnen we op andere gedachten komen. De stilte schept ruimte voor karaktervorming.
Ik zoek zelf een aantal keren per jaar een week(end) de stilte om zo de grote woorden om en in mijzelf weer even kwijt te raken. Te komen bij niet-weten. Ook mijn eigen angst en onzekerheid onder ogen te zien, die meestal oorzaken zijn van grootspraak. En zo nieuwe gedachten op te kunnen laten komen. Deze manier van leven helpt mij om te oefenen, zodat ik mijn karakter in kleine stappen kan vormen. Een levensproces.
Een andere vorm om tot stilte én karaktervorming te komen, is bewust reflecteren. Bijvoorbeeld in de vorm van een dag- of logboek. Hoe reageerde ik in deze (werk)situatie? Zou dit anders kunnen? Hoe wil ik mij ontwikkelen? Wat staat mij daarbij in de weg? Wat is mijn kracht?
Nog een manier om je karakter te vormen, is door middel van een intervisiegroep. Een intervisiegroep kan je helpen om je eigen dilemma’s, ontwikkelpunten en vragen met anderen onder woorden te brengen en anderen de gelegenheid te geven je een spiegel voor te houden.
Een persoonlijk voorbeeld. Ik heb een eigen bedrijf. Dat betekent dat ik behalve concrete prestatiedoelen (bijvoorbeeld: ik wil dan en dan een workshop hebben ontwikkeld) ook oefen- en ontwikkeldoelen stel. Ik ben iemand met veel visie. Omdat ik behoorlijk introvert ben en eigenlijk ook best verlegen, breng ik die visie niet zo makkelijk voor de bühne. Mijn oefen- en ontwikkeldoel is dat ik mijn visie zo verwoord dat ik anderen ermee help om zich te ontwikkelen en zo mijzelf zichtbaar maak met mijn visie. Dit gaat over karaktervorming. Dan gaat het over mijn eigen dilemma’s onder ogen zien en daarmee dealen. Stilte, intervisie, supervisie en goede collegiale contacten helpen mij om met mijn dilemma’s te dealen.
Ik zie het leven als een speelveld waarop allerlei toestellen staan die ik mag ontdekken, verkennen, ermee oefenen en zo mijzelf ontwikkelen. Dat helpt me om niet teleurgesteld te raken over al die dingen waar ik niet tevreden over ben, die niet gelukt zijn en die ik niet gehaald heb. Ik mag oefenen. Ik mag spelen.
Karaktervorming kan alleen plaatsvinden wanneer we tot stilte en tot stilstand komen, sprakeloos en ant-woord-loos durven worden en zo andere gedachten toelaten. In de komende blogs beschrijf ik twintig eigenschappen of elementen die bijdragen aan karaktervorming. Deze eigenschappen of elementen keren terug in de parabels over de familie Bever die ook deel uitmaken van deze blogserie.
Ik hoop dat de blogs en parabels je helpen om tot stilstand te komen en zo in kleine stappen je eigen karakter te vormen!
7b. Een familieverhaal
Het familiebedrijf Bever voor Civiele Techniek heeft een lange historie met allerlei familieverhalen en -mythen. Een van deze verhalen wordt vaak verteld. Het vormt een steen in het fundament van de familiegeschiedenis.
Ooit was er een jonge Bevervrouw. Haar naam is verloren gegaan. Ze maakte lange tijd deel uit van de familie en woonde in de ouderlijke burcht. Haar vader was een onaangenaam heerschap. Hij liep regelmatig met zijn brede, geschubde, horizontaal afgeplatte staart verheven in de lucht en dribbelde rond op zijn korte poten alsof hij de koning van alle vennen bij elkaar was. Naar zijn kinderen gedroeg hij zich bot en arrogant. Hij zag zichzelf als deskundig. De rest van de bever- en dierenwereld was geen knip voor de neus waard, en dat gold ook voor zijn kinderen.
Iedereen was bang voor hem. Ondanks het feit dat al zijn kinderen het liefst naar het andere einde van het vennenbos waren verhuisd, bouwden ze hun territoria direct naast dat van hun vader. Bang als ze waren voor zijn vlijmscherpe woorden.
Met uitzondering van een dochter.
Op een dag ging ze naar haar vader. Hij zat op een hoge bos met takken, als een troon. Keek neer op ieder die binnenkwam en nu dus ook op zijn dochter. Toen hij zag dat ze binnenkwam, keurde hij haar vervolgens geen blik meer waardig.
‘Vader, ik ben gekomen om te vertellen dat ik mijn territorium niet bij u in de buurt zal bouwen en dat ik geen onderdeel van het Familiebedrijf zal worden. U bent iemand die alleen zichzelf ziet. Ieder ander in uw omgeving is lucht voor u. Tegelijk leeft u op kosten en ten koste van al uw kinderen die hun eigen territorium in uw buurt hebben gebouwd en zo uw bedrijf bouwen, zonder dat zij daar ook maar enige winst of erkenning voor krijgen. Ik maak die keuze niet. Ik weet wie ik ben. Ik ken mijn waarde. Ik verhuis naar het andere vennenbos en zoek daar een man. Daar zal ik mijn unieke waarde weten te verzilveren in een eigen bedrijf. Ik groet u!’
Het is jaren later.
Een oude bever met een strompelpoot is onderweg. In alle vennenbossen waar hij doorheen komt, vraagt hij naar zijn dochter. Hij kan haar nergens vinden.
Op de terugweg verblijft hij gedurende de nacht in een territorium heel dicht bij dat van hemzelf. Hij krijgt een warm welkom en geniet van de saamhorigheid in dit territorium. Het blijkt een welvarend bedrijf te zijn van houthakkers en bomenzagers. Op zijn vraag hoe dit bloeiende bedrijf tot stand is gekomen, krijgt hij als antwoord: ‘Deze vrouw weet onze uniciteit te waarderen. Zij erkent die en zo komen we tot bloei. Ieder als unieke bever met onze unieke talenten!’
Vader Bever vond zijn dochter.
(Dit verhaal is een verwerking van Blog 7a. Ik en de Ander.)
Groeivraag
Met welk familieverhaal of welke verhalen ben jij opgegroeid? Wat vertelt dit verhaal over je familie en over jouzelf? Neem de tijd om hierover na te denken en schrijf de gedachten op die in je naar boven komen.
Bronnen voor deze serie
Meer weten over de bronnen voor deze serie? Klik dan hier:
Toon text
Covey, S.R. (2007), De zeven eigenschappen van effectief leiderschap, Amsterdam/Antwerpen: Business Contact.
Dam, A. van (2009), De kunst van het falen. Hoe je door effectief leren succesvol kunt presteren, Amsterdam: Ambo.
Derks, W. (2003), Een leefregel voor beginners, Tielt: Lannoo.
Grün, A. (2010), Benedictijnse regels voor een gelukkig leven, Baarn: Forte Uitgevers BV.
Halík, T. (2016), Geduld met God. Twijfel als brug tussen geloven en niet-geloven, Zoetermeer: Uitgeverij Boekencentrum.
Ouaknin, M. (2001), De tien geboden, Amsterdam: Uitgeverij Boom.
Rossum, C. van (2014), Kwetsbaarheid is kracht. Menselijk maatwerk in duurzaam, inspirerend en ambachtelijk loopbaan- en studiekeuzeadvies, Rotterdam: Loopbaanparadox, in eigen beheer.
Rossum, C. van, ‘Angst is niet iets om bang voor te zijn’, in: CoachLink Magazine 2015, nr. 4, pp. 55-58.
Rossum, C. van, ‘Verbinding creëren door te luisteren’, in: CoachLink Magazine 2015, nr. 3, pp. 80-83.
Rossum, C. van, ‘Gezond en duurzaam werken – een leerproces voor werkgever en werknemer!’, in: CoachLink Magazine 2016, nr. 5, pp. 56-59.
Rossum, C. van, ‘Leidinggeven aan gezond en duurzaam werken’ in: CoachLink Magazine 2016, nr. 6, pp. 70-73.
Sinek, S. (2016), Begin bij het waarom. De gouden cirkel van ondernemen, Amsterdam: Uitgeverij Business Contact.
Whitworth, L., H. Kimsey-House & Ph. Sandahl (2007), Co-Actief Coachen. Nieuwe vaardigheden voor professioneel en persoonlijk coachen, Zaltbommel: Thema.
Over het blog
De missie van Loopbaanparadox is: “Kwetsbaarheid is kracht! Menselijk maatwerk in duurzaam, inspirerend en ambachtelijk loopbaan- en studiekeuzeadvies”. Het blog draagt in dit kader kennis, inspiratie en deskundigheid over en verschijnt tweewekelijks.
De foto’s zijn van fotograaf Marcel Sjoers (www.marcelsjoers.nl). Ze zijn te bestellen via marcel@marcelsjoers.nl. Het blog is geschreven door Cora van Rossum (www.loopbaanparadox.nl) en staat onder redactie van Marleen Schoonderwoerd (http://www.linkedin.com/in/marleenschoonderwoerd).
Wanneer door dit blog persoonlijke dilemma’s boven komen, is het altijd mogelijk om hierover te mailen (cora@loopbaanparadox.nl). Gratis!
Cora van Rossum – www.loopbaanparadox.nl –5-3-2018
