8b. Back home
Doelstellingen van de serie Karakter en Beverburchten
Meer weten over de doelstellingen van deze serie? Klik dan hier:
Toon text
‘Stilte staat tegenover zelfzucht en gebed tegenover grootspraak.’ Dat is een heel korte samenvatting van wijze woorden die ik las bij Abraham Heschel, een joodse filosoof, en die alles te maken hebben met karaktervorming, het onderwerp van deze blogserie.
Karaktervorming gebeurt daar waar jij je laat veranderen aan het leven. Deze verandering ontstaat waar jij je verhoudt tot ‘het anders’ in jezelf, in de ander en het andere. Tot dat wat we snappen, kunnen we ons gemakkelijk verhouden. In het leven komen we echter voortdurend zaken tegen in onszelf, in de ander en in het andere die we helemaal niet goed snappen. De neiging die dan automatisch ontstaat, is om in afweer te stappen, een oordeel te vellen of onze ogen te sluiten. En juist wanneer we dat niet doen en ons verhouden tot ‘het anders’ waarmee we geconfronteerd worden, ontstaat karaktervorming.
De stilte schept ruimte voor de confrontatie met het andere. In de stilte stopt de gerichtheid op alleen onszelf. In de stilte komt de grootspraak tot zwijgen. In de stilte vallen het (ant)woord en het weten weg. Dan kunnen we op andere gedachten komen. De stilte schept ruimte voor karaktervorming.
Ik zoek zelf een aantal keren per jaar een week(end) de stilte om zo de grote woorden om en in mijzelf weer even kwijt te raken. Te komen bij niet-weten. Ook mijn eigen angst en onzekerheid onder ogen te zien, die meestal oorzaken zijn van grootspraak. En zo nieuwe gedachten op te kunnen laten komen. Deze manier van leven helpt mij om te oefenen, zodat ik mijn karakter in kleine stappen kan vormen. Een levensproces.
Een andere vorm om tot stilte én karaktervorming te komen, is bewust reflecteren. Bijvoorbeeld in de vorm van een dag- of logboek. Hoe reageerde ik in deze (werk)situatie? Zou dit anders kunnen? Hoe wil ik mij ontwikkelen? Wat staat mij daarbij in de weg? Wat is mijn kracht?
Nog een manier om je karakter te vormen, is door middel van een intervisiegroep. Een intervisiegroep kan je helpen om je eigen dilemma’s, ontwikkelpunten en vragen met anderen onder woorden te brengen en anderen de gelegenheid te geven je een spiegel voor te houden.
Een persoonlijk voorbeeld. Ik heb een eigen bedrijf. Dat betekent dat ik behalve concrete prestatiedoelen (bijvoorbeeld: ik wil dan en dan een workshop hebben ontwikkeld) ook oefen- en ontwikkeldoelen stel. Ik ben iemand met veel visie. Omdat ik behoorlijk introvert ben en eigenlijk ook best verlegen, breng ik die visie niet zo makkelijk voor de bühne. Mijn oefen- en ontwikkeldoel is dat ik mijn visie zo verwoord dat ik anderen ermee help om zich te ontwikkelen en zo mijzelf zichtbaar maak met mijn visie. Dit gaat over karaktervorming. Dan gaat het over mijn eigen dilemma’s onder ogen zien en daarmee dealen. Stilte, intervisie, supervisie en goede collegiale contacten helpen mij om met mijn dilemma’s te dealen.
Ik zie het leven als een speelveld waarop allerlei toestellen staan die ik mag ontdekken, verkennen, ermee oefenen en zo mijzelf ontwikkelen. Dat helpt me om niet teleurgesteld te raken over al die dingen waar ik niet tevreden over ben, die niet gelukt zijn en die ik niet gehaald heb. Ik mag oefenen. Ik mag spelen.
Karaktervorming kan alleen plaatsvinden wanneer we tot stilte en tot stilstand komen, sprakeloos en ant-woord-loos durven worden en zo andere gedachten toelaten. In de komende blogs beschrijf ik twintig eigenschappen of elementen die bijdragen aan karaktervorming. Deze eigenschappen of elementen keren terug in de parabels over de familie Bever die ook deel uitmaken van deze blogserie.
Ik hoop dat de blogs en parabels je helpen om tot stilstand te komen en zo in kleine stappen je eigen karakter te vormen!
8b. Back home
Een van de vele familieverhalen binnen de familie Bever was het verhaal over een Bever-dochter die in een ver voorgeslacht de familie Bever verlaten had (zie Blog 7b). Haar vader was namelijk zo’n onaangenaam heerschap dat het niet mogelijk was om naast hem te leven. Op heel oude leeftijd ging deze vader toch op zoek naar zijn dochter. Onverwacht trof hij een prachtige vrouw, geëerd door haar gemeenschap, omdat ze mensen tot bloei bracht.
Het verhaal ging verder…
Iedereen in de gemeenschap van de Bever-dochter is blij dat de vader is gekomen. Er wordt gekookt, de burcht wordt versierd, en iedereen wordt opgetrommeld voor een feestelijke maaltijd. Toch is het weerzien met haar vader voor de dochter niet gemakkelijk. Want hoewel Vader Bever zijn dochter zocht, is hij in wezen niets veranderd. Dat blijkt als hij tijdens de feestmaaltijd het woord neemt.
‘Deze dochter, die jullie hier zo respecteren, liep ooit weg uit haar ouderlijke burcht. Ze was lui, was een doorn in het oog van onze familie en had op geen enkele manier respect voor de familie waar zij uit voortkwam. Ik stuurde haar weg. Een dochter als deze was een blaam voor onze familie en ons familiebedrijf. Ik ben op zoek gegaan, nu ik oud ben geworden, om te zien wat er van mijn dochter geworden is. Als goede vader wil ik niet in mijn bevergraf verdwijnen voor ik haar nog eenmaal had gezien. Ik ben blij om te zien dat zij haar leven heeft gebeterd. Dat was wat ik te zeggen had.’
De schok is groot wanneer Vader Bever is uitgesproken. De blijdschap is verstomd en het blijft lange tijd stil. Heel stil.
Iedereen kijkt een beetje voorzichtig naar de dochter, die deze hele bevergemeenschap heeft opgebouwd. Hoe kon dit? Wat zou zij zeggen?
Na een lange stilte slaat de vrouw wel twintig keer met haar platte staart op het water. Daarmee getuigt ze van haar diepe woede. Ze slaakt luide kreten, waaruit een paar sterke jonge bevers begrijpen dat ze de vader zo snel mogelijk uit dit territorium moeten verwijderen. Vader Bever neemt nog een keer het beverwoord: ‘Ik zie dat je nog steeds niet echt bent veranderd. Ik ben blij dat ik de bevers om je heen nu dan toch je werkelijke aard heb kunnen laten zien.’ Voordat hij verder nog iets kan zeggen, wordt Vader Bever het zwijgen opgelegd en wordt hij weggeleid. En met veel gemopper kan hij niet anders dan vertrekken.
Daarna blijft het lang stil. De dochter poetst regelmatig met haar poot langs haar stompe snuit. Na enige tijd staat ze op en loopt een rondje. Ze neemt zich voor om de volgende dag nog een keer naar het territorium te gaan van haar ouders. Ik wil Moeder Bever zien, voelen en ruiken, denkt ze, voor zij doodgaat. Dan kom ik terug.
(Dit verhaal is een verwerking van Blog 8a. Verwantschap.)
Groeivraag
Wat raakt jou in dit verhaal? Neem de tijd om je gedachten hierover op te schrijven.
Bronnen voor deze serie
Meer weten over de bronnen voor deze serie? Klik dan hier:
Toon text
Bronnen voor deze serie
Covey, S.R. (2007), De zeven eigenschappen van effectief leiderschap, Amsterdam/Antwerpen: Business Contact.
Dam, A. van (2009), De kunst van het falen. Hoe je door effectief leren succesvol kunt presteren, Amsterdam: Ambo.
Derks, W. (2003), Een leefregel voor beginners, Tielt: Lannoo.
Grün, A. (2010), Benedictijnse regels voor een gelukkig leven, Baarn: Forte Uitgevers BV.
Halík, T. (2016), Geduld met God. Twijfel als brug tussen geloven en niet-geloven, Zoetermeer: Uitgeverij Boekencentrum.
Ouaknin, M. (2001), De tien geboden, Amsterdam: Uitgeverij Boom.
Rossum, C. van (2014), Kwetsbaarheid is kracht. Menselijk maatwerk in duurzaam, inspirerend en ambachtelijk loopbaan- en studiekeuzeadvies, Rotterdam: Loopbaanparadox, in eigen beheer.
Rossum, C. van, ‘Angst is niet iets om bang voor te zijn’, in: CoachLink Magazine 2015, nr. 4, pp. 55-58.
Rossum, C. van, ‘Verbinding creëren door te luisteren’, in: CoachLink Magazine 2015, nr. 3, pp. 80-83.
Rossum, C. van, ‘Gezond en duurzaam werken – een leerproces voor werkgever en werknemer!’, in: CoachLink Magazine 2016, nr. 5, pp. 56-59.
Rossum, C. van, ‘Leidinggeven aan gezond en duurzaam werken’ in: CoachLink Magazine 2016, nr. 6, pp. 70-73.
Sinek, S. (2016), Begin bij het waarom. De gouden cirkel van ondernemen, Amsterdam: Uitgeverij Business Contact.
Whitworth, L., H. Kimsey-House & Ph. Sandahl (2007), Co-Actief Coachen. Nieuwe vaardigheden voor professioneel en persoonlijk coachen, Zaltbommel: Thema.
Over het blog
De missie van Loopbaanparadox is: “Kwetsbaarheid is kracht! Menselijk maatwerk in duurzaam, inspirerend en ambachtelijk loopbaan- en studiekeuzeadvies”. Het blog draagt in dit kader kennis, inspiratie en deskundigheid over en verschijnt wekelijks.
De foto’s zijn van fotograaf Marcel Sjoers (www.marcelsjoers.nl). Ze zijn te bestellen via marcel@marcelsjoers.nl. Het blog is geschreven door Cora van Rossum (www.loopbaanparadox.nl) en staat onder redactie van Marleen Schoonderwoerd (http://www.linkedin.com/in/marleenschoonderwoerd).
Wanneer door dit blog persoonlijke dilemma’s boven komen, is het altijd mogelijk om hierover te mailen (cora@loopbaanparadox.nl). Gratis!
Cora van Rossum – www.loopbaanparadox.nl –19-3-2018
