Iedereen kent momenten waarop het leven in onrustig vaarwater terecht komt. Zo ook het mijne. In die periode was Cora van Rossum in ons team bezig met een traject team- coaching. Ik ging flink onderuit, was overbelast en uitgeput geraakt. En daar zat ik tussen de brokstukken. Ik had gefaald en gevoelens van schaamte en opluchting wisselden elkaar af. Ik kreeg van de werkgever persoonlijke coaching (eveneens van Cora) aangeboden. Een periode van puin ruimen brak aan.
Ik heb in deze tijd de nodige lessen geleerd. Over de onderliggende patronen die mij ziek maakten. Dat ik verantwoordelijkheden mag laten liggen waar ze horen. Dat zelfopoffering niet werkt. Maar ook dat ik de enige ben die grenzen kan bepalen, wat mijn agenda en mailbox betreft of taken die ik al dan niet op kan pakken. En dat die lat best wat lager mag liggen.
Het traject waarin Cora met mij meeliep, was verrijkend. Mijn leven was onrustig, maar ik kon telkens in een sfeer van rust mijn verhaal doen, ordenen. De (scherpe) vragen van Cora waren hierin helpend. Vragen die confronterend waren, maar die mij juist daardoor verder hebben geholpen. Cora is een goed luisteraar, ze hoorde wat ik zei, pikte de essentie er uit. Maar wat ik opnieuw heb geleerd, is dat gebrokenheid bij het leven hoort. Dat het meer helpend is om mezelf als ‘onaf’ persoon te omarmen. Want… acceptatie van mijn imperfectie is ook een vorm van vrijheid.
Jennie Schipper
Ambulant hulpverlener bij Eddee Zorgverlening & SAMEN
