Aflevering 2: De kunst van het beginnen

Inleiding

Inspiratie en stilte is een van de kernwaarden van Loopbaanparadox. In samenhang hiermee schrijf ik in de komende jaren verschillende blogseries. Na de eerste serie Stilte en bezieling volgt nu Timemanagement.

In de blogserie Timemanagement bied ik inspiratie op basis van het benedictijnse gedachtegoed. Het gaat hierbij om vragen als: hoe ga ik om met mijn taken en tijd? Het blog van vandaag gaat over het beginnen met een taak. Hoe doe je dat?

Elk blog sluit af met een groeivraag. Wanneer hierdoor persoonlijke dilemma’s of ervaringen naar boven komen, is mailen hierover altijd kosteloos mogelijk ( cora@loopbaanparadox.nl ).

Citaten

“In beweging komen en doen wat gedaan dient te worden is de beste manier om los te komen van weerstandsgedrag. Want ook hier geldt het principe: alles wat je aandacht geeft, dat groeit… Een effect van taken uitstellen is dat onze hersens taken die we niet leuk vinden laten groeien. Was het niet in de eerste instantie een taak waarvan we dachten dat we het wel in een uurtje gedaan zouden kunnen hebben, in de tweede, derde en vierde instantie denken we daar complete dagdelen voor nodig te hebben. Dat is wat onze hersens doen met dingen waar we tegen opzien of waar we geen zin in hebben. We maken er onbewust zoiets groots van dat we voor onszelf aannemelijk kunnen maken dat het geen zin heeft om eraan te beginnen. (…)

Benedictus hamerde op een onmiddellijke respons van de monniken als ze de klokken hoorden luiden voor de gebedsdiensten. De afstand tussen het appel en de respons moest zo klein mogelijk zijn. In één vloeiende beweging moesten ze gehoor geven aan de oproep, zonder gemor of gediscussieer, om zo uitstelgedrag en weerstand te voorkomen.”  (Hulst, 2010, p. 31-32)

“Het feit dat Benedictus het belang van dit onmiddellijk respons geven zo vaak onderstreept, hangt zonder twijfel samen met zijn (en onze) ervaring dat werkelijk beginnen moeilijk is. (…) Met veel oppervlakkig vertoon van dynamiek en drukte doen we van alles – telefoneren, e-mails beantwoorden, schema’s voor de volgende week opstellen, nog vlug een faxje sturen, vergaderen – behalve werkelijk beginnen met die klus. Het is heel goed mogelijk om je de hele dag op je kantoor of aan je werktafel thuis vol ijver op allerlei verkapt uitstelgedrag uit te leven en daar ’s avonds nog behoorlijk moe van te zijn ook, zonder maar een minuut écht gewerkt te hebben.

Benedictijns beginnen is uitwendig en inwendig beginnen onmiddellijk ‘als het klokje klinkt’, meteen instappen in het werk (of recreatie of wat dan ook) op het tijdstip dat je daarvoor hebt bepaald en je erin oefenen elk uitstelgedrag – hoe subtiel ook – bij jezelf te signaleren en te elimineren.” (Derkse, 2003, p. 106-107)

De kunst van het beginnen in je organisatie

Wat Hulst en Derkse hierboven schrijven, gaat eigenlijk over ons allemaal. En omdat zij verwijzen naar Benedictus – die leefde van 480-547 – lijkt dit mij een uitermate menselijk probleem van alle tijden. En ik kom het dan ook veel tegen in mijn coachingspraktijk en uiteraard ook bij mijzelf.

Jij als werknemer of als werkgever, hebt hier dus waarschijnlijk ook in meer of mindere mate last van. En voor werkgevers geldt dat hiermee veel tijd (en geld) verloren gaat binnen hun organisatie.

Ik doe hiermee geen appèl op het verhogen van deadlines, targets, et cetera om doelen te bereiken. Dat werkt namelijk averechts. Het gaat erom dat het luisteren naar ‘het klokje’ een innerlijke keuze is of wordt van werknemers zelf. Daarbij zorgt tijdwinst wel voor een grotere mate van ontspanning. En vanuit rust en concentratie functioneren mensen beter.

Neem het bovenstaande uitstelgedrag eens onder de loep binnen je organisatie. Hoe zit dat eigenlijk? Wat neem je waar? En hoe geef jij vorm aan ‘de kunst van het beginnen’?

Ralph

Ralph komt bij mij voor een outplacementtraject. Hij werkt op WO-niveau, maar presteert niet op dit niveau. We gaan eerst onderzoeken hoe dit komt en of Ralph het herkent. Dit traject neemt een halfjaar in beslag. Voor Ralph wordt duidelijk dat hij zichzelf voortdurend verliest in actielijstjes, stapels werk op zijn bureau, en veel werk dat tussendoor komt. Daardoor komt er te weinig uit zijn handen en heeft zijn werk te weinig resultaat. Ralph vindt het heel moeilijk om dit gedrag om te zetten.

We zetten een tweesporenbeleid in. Enerzijds gaat Ralph op zoek naar een nieuwe baan. Anderzijds gaat Ralph, omdat hij nog in zijn oude baan werkt, met heel concrete leerdoelen aan de slag. Hij kan dus uitgebreid oefenen en krijgt ook feedback van zijn werkgever. Zo spreekt hij per week af, welke stukken hij aan zal leveren. Hij heeft zo niet meer de gelegeheid om belangrijke zaken te laten liggen. Dit helpt hem. In zijn nieuwe baan begeleid ik hem nog een jaar, maar met afnemende frequentie. Plannen en organiseren zijn nooit zijn sterkste kant geworden. Wel is hij sterk gegroeid en functioneert hij beter dan voorheen!

Conclusie

Ken je dat gevoel dat je aan het einde van de dag denkt: wauw, dit was nu echt een dag waarop ik heel veel heb gedaan!? Meestal zijn dit de dagen waarop je aan een hele rij zaken die echt moesten gebeuren, bent begonnen, en deze hebt afgemaakt. Op zo’n dag heb je 100% meer zelfrespect aan het einde van de dag in vergelijking tot zo’n dag waarop er niets uit je handen kwam, omdat het je niet lukte om te beginnen. Dan ga je vaak met een kater en een faalgevoel naar huis.

Als je in je timemanagement aandacht besteedt aan de kunst van het beginnen, boek je winst. Je creëert tijd en rust. Hierdoor groei je in je functioneren, waardoor ook je zelfrespect toeneemt.

Groeivraag

Heb jij last van uitstelgedrag? Schrijf voor jezelf eens drie voorbeelden op van de afgelopen drie dagen. Wat wil je hiermee? Wat zouden voor jou vormen kunnen zijn om het “klokje te laten luiden”?

Volgende week

Dit was de tweede aflevering binnen deze serie rondom timemanagement. Volgende week het derde blog over volhouden als je eenmaal bezig bent. Tot dan!

Bronnen

Derckse, Wil (2003), Een leefregel voor beginners. Benedictijnse spiritualiteit voor het dagelijks leven, Tielt: Lannoo.

Hulst, Denise (2010), Een volle agenda, maar nooit meer druk. Benedictijns timemanagement, Kampen: Uitgeverij Ten Have.

Over het blog

De missie van Loopbaanparadox is: “Kwetsbaarheid is kracht. Menselijk maatwerk in duurzaam, inspirerend en ambachtelijk loopbaan- en studiekeuzeadvies”. Het blog draagt in dit kader kennis, inspiratie en deskundigheid over en verschijnt iedere maandag.

De foto is een coproductie van Marcel Sjoers, ergotherapeut en fotograaf (www.marcelsjoers.nl) en Cora van Rossum, loopbaanadviseur, coach, ergotherapeut en pastoraal werker (www.loopbaanparadox.nl). De foto’s zijn te bestellen bij Marcel Sjoers via marcel@marcelsjoers.nl

Dit blog staat onder redactie van Marleen Schoonderwoerd ( http://www.linkedin.com/in/marleenschoonderwoerd ), redacteur.

Cora van Rossum – www.loopbaanparadox.nl –  08-12-2014