Jouw waarom: Peter de Wit

‘Always look on the bright side of life!’

Waarom doen mensen het werk dat zij doen? Waar worden mensen blij van in hun werk? Wat maakt dat mensen trouw blijven in en aan hun werk? Deze vragen gaan over de drijfveren, over het waarom van werk.

Met Loopbaanparadox wil ik mensen (terug)brengen bij dat wat hen ten diepste drijft. Over dit waarom en onze drijfveren hield Simon Sinek, de schrijver van het boek Begin bij het waarom. De Gouden Cirkel van ondernemen een mooie TEDxMaastricht (https://www.youtube.com/watch?v=4VdO7LuoBzM). In het netwerk om Loopbaanparadox werk ik samen met bevlogen mensen die ‘het waarom’ in hun werk graag centraal stellen. In deze blogserie laat ik hen aan het woord over hun waarom…

In dit interview stel ik graag Peter de Wit aan je voor. Peter werkt als bestuurder voor een zorgorganisatie.

Veel inspiratieplezier bij het lezen van het verhaal van Peter over zijn ‘waarom’!

Kun je iets vertellen over het werk dat je doet?

Ik werk als bestuurder bij een zorgorganisatie die ouderen ondersteunt bij de beperkingen die de ouderdom met zich mee brengt. Als bestuurder schep ik de randvoorwaarden en geef ik de ruimte aan de leden van het managementteam en daarmee indirect aan de organisatie om het werk dat zij als professional hebben, maximaal optimaal te laten doen.

Je zag het filmpje van Simon Sinek. Hij verbindt het doel – dat wat ertoe doet – en het ‘waarom’ – de drijfveren – met elkaar. Kun jij iets vertellen over wat jou ten diepste drijft in je werk?

Wat mij ten diepste drijft in mijn werk is het helpen van de mensen die hulp nodig hebben. In mijn werk doe ik dat door anderen in hun werk te faciliteren. De wijze waarop ik mijn bestuurdersrol uitvoer, is het bieden van ondersteuning en ruimte aan mijn team. Door het geven van ruimte aan een ander mens en door aandacht te hebben voor de wezenlijke dingen waarmee de ander bezig is, groeien en bloeien mensen. Op hun beurt kunnen ze die groei omzetten in het werk dat ten goede komt aan onze klanten, maar ondertussen ook aan het gezin of de zaken waarmee ze bezig zijn in hun persoonlijk leven of anderszins.

Hoe blijf je geïnspireerd om het werk te doen dat je doet? Welke keuzes maak(te) je daarvoor? Heb je ook obstakels ervaren, en zo ja, hoe ben je daarmee omgegaan?

Voor mijn eigen inspiratie vind ik het gesprek met mensen om me heen heel belangrijk. Jonge mensen, zoals mijn kinderen, met een toekomst voor zich, een wereld te winnen, maar ook ouderen die ik tegenkom in mijn organisatie of bij het kerkenwerk dat ik doe, en die me soms in een paar zinnen hun levensverhaal vertellen; die verhalen en dromen inspireren me.

Daarnaast ben ik een langeafstandwandelaar. Dat gaat niet over een grote prestatie, nu, direct, met veel mensen eromheen, maar het gaat vooral om je voorbereiden op een tocht waarin je jezelf tegenkomt, waarbij je ondertussen wel een prachtige natuur doorkruist. Daarvan genieten en toch weten dat je nog 40 kilometer te gaan hebt, dat is een dubbel gevoel, maar geeft wel een geweldige kick!

En obstakels, tja, die kom je overal tegen in je werk, maar ook op zo’n wandeltocht. Ineens bleek het bijvoorbeeld toch te gaan regenen of was de weg opgebroken. Het hoort erbij, ik moet dan altijd denken aan Monty Python en fluit bijna direct zijn liedje: ‘Always look on the bright side of life!’

Simon Sinek stelt overtuigd dat echte inspiratie en verbinding alleen mogelijk zijn als we elkaar ook ‘werkelijk de hand schudden’, met andere woorden, door echt contact. Welke rol speelt voor jou ‘echt’ contact met de mensen met wie je samenwerkt? Is er voor jou een verband met je drijfveren?

Geïnspireerd blijven is alleen mogelijk door je echt te interesseren voor de andere mens en je dus echt met hem te verbinden. Simon Sinek stelt dat fysiek voor door een hand te geven, en dat komt vaak voor in mijn werk, maar ook door te luisteren naar het verhaal dat iemand vertelt, te reageren op inhoud, en vooral door attent te blijven en te letten op de kleine zaken die iemand helpen. Zoals op tijd een kaartje als iemand ziek is, of een persoonlijk berichtje op een lastig moment een jaar later, bijvoorbeeld.

Ik merk dat dat verbinding geeft en dat die echte interesse in de ander ook obstakels in de relatie voorkomt. Dat heeft alles te maken met mijn drijfveren; de wens om anderen te helpen, sluit daarbij aan. Dat kan alleen als je echt verbinding maakt en tja, dat mag soms ook fysiek met een hand op de schouder of een knuffel op het goede moment.

Wat zou je de lezer van dit blog willen meegeven over ‘het waarom’ in werk?

Ik kan daar vrij kort over zijn. Werken is een bezigheid, die na je jeugd de meeste tijd vraagt op een dag. Als het dan toch zoveel vrije tijd vraagt, kun je maar beter dingen doen waar je warm van wordt en die je dicht bij jezelf brengen. Dat voelt goed en dat maakt dat je ook uit je werk voldoening haalt. Ik prijs mezelf gelukkig dat ik mijn drijfveer van helpen kan combineren met een schitterende functie waarin ik echt iets voor anderen beteken.

Cora van Rossum – www.loopbaanparadox.nl –22-1-2019